BENİMLE ASLA TANIŞAMAYACAKSIN KİTAP YORUMU

YAZAR:  Leah Thomas

ÇEVİRMEN: Aslı Tümerkan

YAYIN EVİ: Novella Dinamik

SAYFA SAYISI: 400

TÜR: Genç-Yetişkin/Roman

       Yalnızca arka kapak yazısını okuduğumda  kafamda çok fazla acabalar oluştu.Mesela; 

• Bir insanın elektriğe nasıl alerjisi olabilir?
• Hasta çocuklar hayata daha çok tutunsun, hayatı sevsin diye mektup arkadaşı ediniceklerse neden onları buluşturan kişi asla tanışamayacak iki çocuğu seçti?

       Neyse ki bu soruların cevapları kitabın ilerleyen sayfalarında detayları ile anlatılıyor.

     Kitap beni ön kapakta yer alan 'Bazı gerçekler yalnızca bir yabancıya söylenebilir.' cümlesi ile tavladı. Ben de tam olarak böyle düşünüyorum. İnsanlar hiç tanımadıkları ya da yeni tanıştıkları insanlara kendilerini çok daha tarafsız bir şekilde açıyor. Onlarla çok daha rahat iletişim kuruyor. 

        Kitap Oliver ve Mortiz isimli iki çocuğun mektuplarından oluşuyor.

  OLİVER; elektriğe alerjisi olan bu nedenle münzevi hayat sürmeye mahkum bir çocuk. Orman içindeki ahşap kulübede annesi ile beraber yaşıyor. Tüm bu izole yaşam koşullarına karşın Ollie konuşmayı çok seven, çok okuyan ve muazzam bir bilgi kapasitesine sahip, dikkat dağınıklığı sorunundan muzdarip, normal görünmeye çalışan ama için için alerjisi yüzünden ucube olduğunu düşünen sorunlu bir çocuk. Ve o da her insan gibi asla sahip olamayacağı şeylerin hayalini kuruyor. Cep telefonu, mp3 çalar, televizyon, ve hatta buhar makinesi gibi. Oliver'ın yaşamını okurken, kullanırken önemi üzerine hiç düşünmediğimiz elektronik aletlerin yokluğunun ne kadar dramatik sonuçlara neden olduğunu görüyoruz. Bu açıdan çok düşündürücü. Elektronik aletler o kadar hayatımızın içinde ki yokluklarını düşünemiyoruz bile. Kaçımız hadi cep telefonunu geçtim şarj aletinden uzak iki gün geçirebilir?

                            

     

   MORTİZ;  Oliver'ın tam tersi karaktere sahip MO ketum denilebilecek kadar kapalı bir çocuk. İnsanlarla iletişim kurmak istemeyen, yaşıtlarına göre çok daha zeki ancak ciddi güven problemleri yaşayan, okulda ciddi zorbalıklara maruz kalan ama için için, inatla da yaşamına devam etmeye çalışan sorunlu bir çocuk. Kitabı okuyan bir çok insan Mortiz'in kalp pili olmasına takılmış ama beni en çok etkileyen durum gözleri olmayan bir çocuğun ruhunun da olmadığını düşünmesiydi. Bu cümle bana gerçekten çok ağır geldi. O kadar çok engelli insan dünyanın her yerinde o kadar çok zorbalığa uğruyor ki  katlanamıyorum. İnsanlar neden sadece birbirlerine saygı duyarak yaşamayı beceremiyorlar ki?

   

       Kitap çok yalın ve akıcı bir anlatıma sahip. Cümleler özenle kurulmuş. Olie ve Mo'nun mektupları kendi karakterlerini yansıtacak şekilde farklı yazı karakterleri kullanılarak yazılmış ki bence bu çok hoş bir detay.

        Kitapta topluma uymayanların hikayesini okuyoruz.Kendileri ile barışma, aşık olma, arkadaş edinme çabalarına tanık oluyoruz. Zaman zaman altını çizerek ilerleyeceğiniz çok sıcak bir hikaye sizi bekliyor.